Personal de Povisa denuncia ante el Sergas la vulneración del concierto

Técnicos de evaluación de riesgos constatan "sobrecarga de trabajo" en el hospital privado que cobra 90 millones al año por atender pacientes de la pública.

SONIA VIZOSO

Santiago de Compostela 21 MAR 2016 - 18:46 

El comité de empresa del hospital Povisa de Vigo, un centro privado que disfruta de un concierto millonario con la Xunta que acaba de ser renovado por el Gobierno de Alberto Núñez Feijóo, ha denunciado este lunes que la falta de personal está provocando una "merma" en la calidad asistencial y un incumplimiento del acuerdo con el Servizo Galego de Saúde (Sergas) por el que atiende a 138.000 personas del área sanitaria más poblada y saturada de Galicia.

MÁS INFORMACIÓN

• El convenio con Povisa cuesta el doble que la obra del nuevo hospital de Vigo
• Povisa despide a 13 trabajadores una semana después de renunciar al ERE
• El PP defiende en el Parlamento la eficacia sanitaria de Povisa

Los representantes de los trabajadores han puesto los hechos en conocimiento de varios departamentos del Sergas desde el pasado diciembre (en la subdirección de inspección sanitaria y en la gerencia de gestión integra, entre otros) pero la única respuesta que han recibido es que se ha abierto una "investigación". "Y ya sabemos cómo son las investigaciones a Povisa", lamenta María Xesús Neira, del sindicato CIG, quien asegura que los empleados del hospital, especialmente los auxiliares y el personal de enfermería, sufren "turnos penosos, con pocos descansos" que les han provocado incluso crisis de ansiedad.

Aunque los problemas se arrastran desde hace tres o cuatro años, la situación empeoró desde que 13 trabajadores fueron despedidos de Povisa justo después de que la empresa propietaria, Nosa Terra 2000, firmase con la Xunta la renovación de un concierto por el que cobra 90 millones de euros al año. El hospital, con una plantilla de 1.370 personas, logró mantener este convenio pese a la apertura del nuevo centro público Alvaro Cunqueiro, construido por el Gobierno gallego para arreglar la saturación del área sanitaria de Vigo que llevó en su día a integrar a Povisa en la red del Sergas.

Entre los trabajadores despedidos por Povisa tras la renovación del convenio con la Xunta estaban los diez celadores de planta. Desde entonces, son los auxiliares quienes realizan sus funciones sin refuerzo de plantilla, lo que también ha trasladado la sobrecarga de trabajo a los enfermeros, explica el comité de empresa. Este órgano ha remitido al Sergas los informes de los técnicos que realizaron la evaluación de riesgos laborales en el hospital y que certifican, asegura, la sobrecarga y el estrés que padece el personal.

"Estos hechos objetivan la dificultad para ofrecer la igualdad de atención a los pacientes que deriva el Sergas, por no disponer de los medios humanos necsarios para la correcta prestación del servicio, lo que supone un incumplimiento por parte de Povisa del acuerdo de gestión alcanzado con el Sergas", señala el comité. El hospital ha declinado ofrecer su versión sobre la denuncia de la plantilla.

El comité apunta que la situación "caótica" de Povisa se ha agravado con el incremento de pacientes en los últimos tiempos, tanto los que llegan derivados de la sanidad pública como los que son atendidos por vía privada. La Consellería de Sanidade anunció que la adscripción a Povisa por parte de los usuarios del Sergas sería voluntaria y abrió varios plazos para que quienes así lo deseasen se diesen de alta o de baja en el centro privado. Pese a ser el hospital con más lista de espera de Galicia, las deficiencias con las que el Gobierno gallego ha abierto el Álvaro Cunqueiro provocó una fuga de al menos 6.000 pacientes a Povisa, por lo que el Sergas optó por poner un tope y rechazar las solicitudes que lo rebasaran.

A loita das delegadas de Povisa recibe o Premio 8 de Marzo e a das traballadoras de Regaki unha mención especial

Margarida Corral, secretaria das Mulleres da CIG denuncia a precariedade laboral das galegas, con contratos temporais, inestabilidade e salarios, en moitos casos, por baixo da liña da pobreza

A loita protagonizada polas delegadas da CIG no comité de POVISA, que participaron en diversas mobilizacións no interior da policlínica, convocaron manifestacións na cidade de Vigo, e concentracións diante da Xunta, así como unha longa e dura folga de fame en repulsa a 13 despedimentos e ás chantaxes e coaccións por parte da dirección do Hospital, para lograr un convenio colectivo digno e en defensa dunha sanidade de calidade, foi recoñecida pola CIG co Premio “8 de Marzo”.

Galería de imaxes

Xunto a elas, recibiron unha mención especial pola súa loita durante os anos 2014 e 2015, en demanda dos seus salarios e en denuncia da complicidade da administración no desmantelamento da empresa, as traballadoras da Rede Galega de Kioskos (REGAKI). Unha empresa Xestionada pola firma COGAMI e GES (Galega de Economía Social), que pese a recibir multitude de cartos públicos en subvencións, disolveuse sen pagar ningunha nómina nin indemnización ás 95 persoas do seu cadro de persoal, todas elas con enfermidades crónicas ou diversidade funcional, tendo que facerse cargo o FOGASA dos seus salarios.

Ambos os recoñecementos foron entregados pola secretaria das Mulleres da CIG, Margarida Corral quen, diante de casos como este, denunciou que “a precariedade é a mellor definición da situación sociolaboral que atravesan as galegas, con contratos temporais, traxectorias laborais inestábeis, con moita rotación laboral e con salarios, en moitos casos, por baixo da liña da pobreza”. Unha situación que explica que o lema escollido para conmemorar este 8 de Marzo sexa o de “Precarias”.

Precarias

Corral explicou ademais as razóns polas que a CIG acordou centrar as mobilizacións, baixo este lema, nas tendas do grupo INDITEX. “Unha escolla que non é casual, dado que a meirande parte do seu persoal son mulleres, con contratos a tempo parcial, que traballan a un elevado ritmo de traballo, salarios baixos, ás cales se lles dificulta a conciliación, mentres as empresas conseguen millonarios beneficios a costa da explotación das traballadoras”, sinalou.

Denunciou que nestas condicións están tamén as traballadoras de venda, ás cales se lles esixe ademais, ter boa presenza “as probas de selección son case certames de beleza”, matizou, e “sofren discriminacións por razón de idade (a media de idade é de 28 anos e agochan ás de máis de 40 nos almacéns, ou prexubilan ás mulleres de máis de 50 anos)”, engadiu.

Xunto a estas lembrou tamén as traballadoras dos centros loxísticos, que teñen que facer horas extras para poder sacar nunha xornada de traballo a cantidade de prendas marcadas polos ritmos da robotización e aquelas que sofren a explotación laboral no resto de países onde o grupo ten as súas tendas, mais tamén nas fábricas de confección da roupa, deslocalizadas nos países máis pobres.

“Estas empresas abandonaron hai xa moitos anos o uso de cooperativas instaladas en Galiza, para facer uso de proveedores externos que subcontratan a produción a talleres que en moitos casos incumpren a lexislación do país no que están ubicados, tal e como versan multitude de denuncias sobre explotación das traballadoras, en réxime de semiescravitude, e mesmo de explotación infantil (en Marrocos traballaban 65 horas de costura á semana por un salario de 178 euros ao mes)”, denunciou.

Explicou que estamos ante o que se chama “moda de usar e tirar”. Un modelo de negocio que cualificou de “non sostíbel” e que, explicou, se basea na venda e consumo de roupa con menor tempo de vida útil, producións máis curtas e prazos de entrega tamén máis pequenos. “Isto significa para as consumidoras roupa de peor calidade que hai que renovar cada temporada; para as persoas que as confeccionan salarios de miseria, xornadas interminábeis, precariedade, medo e enfermidades, e para o medio ambiente produtos químicos sen control que son verquidos aos ríos onde se confecciona, e que logo de lavala nas nosas casas volta de novo ao mar e aos ríos”.

A secretaria das Mulleres da CIG chamou a atención sobre o paradoxo das “traballadoras en precario” que “traballan para outras mulleres precarizadas”.

Conflitos de 2015

Corral fixo ademais un percorrido pola multitude de mobilizacións e concentracións convocadas pola CIG durante o ano 2015, na defensa dos servizos públicos -cuxo deterioro afecta especialmente ás mulleres-, e en conflitos máis específicos, relacionados coa situación de desigualdade no mercado de traballo que padecen as traballadoras galegas e en rexeitamento “da opresión que sufrimos polo feito de sermos mulleres, e de pertencermos a unha nación asoballada e espoliada como é Galiza”.

Así lembrou as denuncias por discriminación salarial e menores oportunidades das traballadoras de ABANCA; os despedimentos e as regulacións de emprego por mor das deslocalizacións, a rebaixa das condicións laborais, e o acoso laboral de boa parte das traballadoras galegas do sector do telemarqueting; os recursos á vía xudicial para poder gozar dos dereitos relacionados coa conciliación da vida familiar, persoal e laboral, por ser vítimas de acoso sexual e laboral e mesmo vitimización secundaria por descontar salarialmente as ausencias para acudir á consulta de especialistas en situacións derivadas de ser vítimas de violencia machista; os incumprimentos das mutuas nas denegacións das prestacións por risco no embarazo ou na lactación, co consecuente efecto sobre a saúde e a contía e protección das prestacións das traballadoras.

Sinalou tamén que malia a retirada da regresiva reforma da Lei do Aborto e a conseguinte dimisión de Gallardón como ministro de Xustiza, “o Partido Popular conseguiu modificar a lei, exixindo o consentimento paterno/materno ás mozas de 16 e 17 anos, para someterse a unha interrupción do embarazo”. A este respecto lembrou as moitas xornadas de loita na rúa “a prol dos nosos dereitos sexuais e reprodutivos, demandando a súa retirada, esixindo o aborto libre e atendido por especialistas na rede sanitaria pública galega”. A este respecto subliñou as denuncias que se sucederon no primeiro trimestre deste ano de mulleres que tiveron que abortar soas nun hospital, sen asistencia sanitaria, ou ben foron derivadas a clínicas concertadas a Madrid, por mor da obxección de conciencia e considerou que “o dereito ao aborto digno é unha loita vixente e inconclusa”.

Denunciou tamén as consecuencias que o TTIP, para o país, para a clase traballadora en xeral, e para as mulleres en particular.

Margarida Corral quixo facer unha especial mención a todas as vítimas de violencia machista que foron asasinadas en Galiza durante o ano 2015. “Por elas participamos en manifestacións, performance e concentracións, colocamos nos locais da CIG na súa memoria siluetas, como símbolo de denuncia e rexeitamento á violencia patriarcal que é o feminicidio”

Xubilados/as e pensionistas da CIG mobilizaranse para esixir a anulación da reforma das pensións e do repago de medicamentos

O colectivo desenvolverá concentracións de protesta en Pontevedra, Vigo, A Coruña, Lugo e Santiago este xoves día 3

O Colectivo de Xubilados/as e Pensionistas da CIG desenvolverá unha serie de mobilizacións en Pontevedra, Vigo, A Coruña, Lugo e Santiago este xoves día 3 para reclamar a anulación da reforma das pensión e dos repagos de medicamentos. As concentracións de protesta terán lugar diante da Subdelegación do Goberno, da Xunta e do INSS entre as 11.00 e as 12.30 horas.

No caso de Pontevedra a mobilización desenvolverase diante da Subdelegación do Goberno español de 11.00 a 12.00 horas, mentres que en Vigo será fronte ao edificio da Xunta de Galiza entre as 11.30 e as 12.30 horas. En Lugo está prevista para as 12.00 horas e na Coruña para as 12.30, en ambos os casos diante das respectivas subdelegacións do Goberno. En Santiago será ás 11.30 horas diante do INSS.

Dende o Colectivo de Xubilados/as e Pensionistas da CIG explican que o motivo principal das protestas é rexeitar a política de recortes aplicada polo PP español e galego nas prestacións sociais públicas, nas pensións e nos servizos á denominada terceira idade, así como nos sistemas de atención á saúde ou á dependencia.

Consideran que as sucesivas reformas aprobadas tanto polo PP como polo PSOE das pensións e da Seguridade Social fan cada vez máis difícil o acceso ás pensións contributivas, rebaixan as pensións de quen accede ao sistema e atrasa a idade efectiva de xubilación. “Ademais optouse en varios exercicios por non revisar o importe nominal das pensións, ou por facelo por baixo da inflación, chegando agora a incumprir a lei para a súa actualización pola desviación do IPC”, indican.

Tamén denuncian que a última reforma das pensións executada polo PP elimina o IPC para incrementar as pensións e promove un duro recorte que pode reducir até nun 20% as pensións futuras sobre as mentiras do aumento da esperanza de vida.

“Todas esta reformas provocan un empobrecemento maior dos pensionistas, aumentando a diferenza negativa en Galiza da pensión media respecto do Estado español. Especial mención compre facer da discriminación das mulleres nas pensións contributivas por unha vida laboral máis precaria e con importantes lagoas de cotización, que xunto a feminización das pensións non contributivas, fai que 1 de cada 4 mulleres maiores de 65 anos estea baixo o umbral da pobreza”.

A todo isto hai que sumar os repagos, a retirada do financiamento público de medicamentos moi usados e o recobro dos medicamentos que se dan nas farmacias dos hospitais, “aféctandonos especialmente aos pensionistas e enfermos/as crónicos/as, converténdose nun novo imposto á enfermidade e nunha grave dificuldade para acceder á medicación, aumentando o sufrimento das persoas”.

“Hiper-repago sanitario en Vigo”

Os xubilados/as e pensionistas da comarca de Vigo organizados na CIG aproveitarán a mobilización do xoves para reivindicar unha serie de cuestións que lles afectan de xeito directo, como é o “hiper-repago sanitario que nos aplican os amigos do PP donos/as do hospital Álvaro Cunqueiro”.

En concreto, denuncian o custe do aparcadoiro, do servizo de televisión e das cafetarías do novo centro médico “por enriba das nosas posibilidades”, polo que reclaman a gratuidade do estacionamento e unha calidade asistencial digna.